Feel Qatarish

The first thing which comes to my mind about Qatar are the roundabouts. What is a roundabout? A roundabout is the name for a road junction in which the traffic moves in one direction around a central island. The traffic entering the roundabout must always yield to the traffic already in the roundabout. That means the vehicles already in the roundabout have a higher priority than the vehicles waiting to enter it. What i have noticed is that the roundabout is very useful in low traffic times. The vehicles need not wait for the traffic signals. But during high traffic times there is a huge wait to enter the roundabout and problems in leaving the roundabout to any direction. 

This was my first visit to any of the Gulf countries. I was planning for a desert ride to the sand dunes. I was expecting nice sand all over. But I didn't see sand anywhere in Qatar. All the places are desert only, but instead of sand i could see a type of mud which has major percentage of limestone. You can also see many types of limestone formations in many parts of Qatar. I understood that Qatar doesn't have sand dunes except in Umm-Said. Moreover its very sad that i didn't see even a single camel in Qatar in whole of my ride from Doha  in the Eastern coast to Dukhan  in the Western coast.

The Qatari economy was based on pearl trading and fishing till the abundance of oil and natural gas was discovered in her soil. Now Qatar is one of the richest countries in the world. Qatar Petroleum is the national organisation which controls the oil wells. It has off-shore as well as on-shore oil wells. The most famous on-shore oil wells being in Dukhan. The first on-shore oil well in Dukhan was dug in 1930s. Petroleum products is one of the cheapest stuff available in Qatar. You can get petrol for as cheap as 0.85 dirhams (INR 12 dated Dec 2011).

There are not much places to visit in Qatar. But there are lot of malls, shopping places and souqs where you can spend time. But they are not so cheap compared to other countries. Bachelors are not allowed in some malls on Fridays as its the time when Arab families visit the malls. Taxi and house rent are costly affairs. House rent will be a minimum of 5000QR for a well furnished apartment in Doha. Almost all people in Qatar own a car. I think its because of the low fuel charges and its actually cheaper to own a car than using public transport. Buses are available but not to all routes. Food is cheap when compared to the income you get working in Qatar. You can easily find cheap restaurants where you can get any cuisine food at reasonable price. 

The telecom providers available in Qatar now are Q-Tel and Vodafone. Q-Tel dominates the telecom grid and has network all over the country. But the call rates of Q-Tel is little high compared to Vodafone. ISD rates are lesser compared to the rates in India. Calls to India are cheap as 0.65QR/min. But the paradox lies in the fact that local calls cost 0.55QR/min in place of 1p/sec in India. Vodafone offers better call rates compared to Q-Tel, but with a trade off of bad network. But its reasonable to use Vodafone if you are not gonna leave Doha to any other place in Qatar.

People who are visiting Qatar. Feel Qatarish and have a nice time in Qatar.

ഒരു തെറി വിപ്ളവം

നേരം വൈകി. എട്ടു മണിക്കാണ് ട്യൂഷന്‍ തുടങ്ങുന്നത്. ഇപ്പൊ തന്നെ 8:05 കഴിഞ്ഞു. ഞാന്‍ സൈക്കിളിന്റെ  വേഗം കൂട്ടി. പത്താം ക്ളാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിക്ക് ഇത്തിരി ഉത്തരവാദിത്തം ഒക്കെ വേണ്ടേ. കുരിയാല്‍ ഇടയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു കാര്‍ പെട്ടെന്ന് എന്നെ ഓവര്‍ടേക്ക്  ചെയ്തു. പ്രിയങ്കയുടെ കാര്‍ ആണ്. ചുകന്ന മാരുതി 800. പ്രിയങ്കയെ പറ്റി പറയുകയാണെങ്കില്‍ ആയിരങ്ങളുടെ സ്വപ്ന സുന്ദരി, ഞങ്ങളുടെ ട്യൂഷന്‍ ബാച്ചിലെ സൌന്ദര്യ റാണി എന്നൊക്കെ പറയാം. എന്നെ ഓവര്‍ടേക്ക് ചെയ്യാന്‍ ധൈര്യം കാണിച്ച ആ കാറിനെ അങ്ങിനെ വിട്ടു കൊടുക്കാന്‍ ഞാന്‍ തയ്യാറായില്ല. ചെറിയ വഴിയിലൂടെ അതികം വേഗമില്ലാതെ പോകുന്ന കാറിന്റെ അടുത്ത് വരെ എത്താന്‍ എന്റെ സൈക്കിളിനായി. പക്ഷെ ഓവര്‍ടേക്ക് ചെയ്യാന്‍ സാധിച്ചില്ല. അപ്പോളേക്കും രാജു സാറിന്റെ വീടിനു മുന്‍പില്‍ കാര്‍ എത്തിയിരുന്നു. കുരിയാല്‍ ഇടയില്‍ നിന്ന് രാജു സാറിന്റെ വീട്ടിലേക്കു പ്രവേശിക്കുന്ന വഴിയിലേക്ക് ഞാന്‍ ആദ്യം കയറി. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ പ്രിയങ്ക കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങുകയായിരുന്നു. അവളുടെ നേരെ ഒരു പുഞ്ചിരി എറിഞ്ഞ് ഞാന്‍ മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങി. വഴിയരികില്‍ ഉള്ള തിണ്ണയില്‍ ഗീത ചേച്ചി ഇരിപ്പുണ്ട്. ഗീത ചേച്ചി എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി. പിന്നെ അവരുടെ ചെഷ്ടകളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. 

ഈ ചേഷ്ട എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോള്‍ ഗീത ചേച്ചി എന്താണ് അവിടെ ചെയ്യുന്നതെന്ന ചോദ്യം സ്വാഭാവികമായും നിങ്ങള്‍ക്ക് ഉണ്ടാവാം. ഗീത ചേച്ചി മനസ്സിന്റെ സമനില തെറ്റിയ ഒരു സ്ത്രീ ആണ്. സമനില തെറ്റാനുള്ള കാരണങ്ങളായി  പല കഥകളും അവിടെ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഏതാണ് ശരി ഏതാണ് തെറ്റ് എന്ന് അറിയില്ല. ആരും നോക്കാനില്ലാത്ത അവര്‍ അവിടെ അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന പീടികയുടെ തിണ്ണയിലാണ് കഴിച്ചു കൂട്ടിയിരുന്നത്. അവരുടെ അവസ്ഥയില്‍ പാവം തോന്നി അവിടെ ഉള്ളവരാണ് അവര്‍ക്ക് ഭക്ഷണവും മറ്റും കൊടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നത്. ചിലപ്പോള്‍ ചില ശബ്ദങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കും, ചിലപ്പോള്‍ ചിരിക്കും, ചിലപ്പോള്‍ അലറി കരയും, ചിലപ്പോള്‍ അവരുടെ സ്വന്തമായ ലോകത്ത് എന്തൊക്കെയോ ചേഷ്ടകള്‍ കാണിച്ചിരിക്കും. അല്ലാതെ അവരെ കൊണ്ട് ഒരു പ്രശ്നവും അവിടെ ഉള്ളവര്‍ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ട്യൂഷന്‍ കഴിഞ്ഞു നേരെ സ്കൂളില്‍ പോകേണ്ടതാണ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാരും യൂണിഫോം ഇട്ടു കൊണ്ടാണ് വരാറ്. പ്രിയങ്കയുടെ സ്കൂള്‍ യൂണിഫോം ഊട്ടിയിലെ ഒക്കെ കോണ്‍വെന്റ് സ്കൂളിലേതു പോലെയാണ്. സ്കര്‍ട്ട്, ഷര്‍ട്ട്‌, ടൈ, ഷര്‍ട്ടിനോട് പറ്റി നില്‍ക്കുന്ന ഒരു ഓവര്‍കോട്ട്. അന്നാണെങ്കില്‍ പ്രിയങ്ക ഇട്ടു വന്നത് അവളുടെ ഒരു പഴയ യൂണിഫോം ആണെന്ന് തോന്നുന്നു. പ്രായത്തില്‍ കവിഞ്ഞ ശരീര വളര്‍ച്ച ഉണ്ടായിരുന്നു പ്രിയങ്കക്ക്. ഒരു 20-22 വയസ്സുള്ള യുവതിയുടെ ശരീര പുഷ്ടി. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആ പഴയ യൂണിഫോം അവള്‍ക്ക് വളരെ ചെറുത്‌ പോലെ തോന്നി. ഇറക്കം കുറഞ്ഞ സ്കര്‍ട്ടും ഇറുകിയ മാറിടവും.

"നായിന്റെ മോളെ"
പുറകില്‍ നിന്നൊരലര്‍ച്ച കേട്ട് ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

"!@%#&^&*() മോളെ". അടുത്തത് വേശ്യ എന്നര്‍ത്ഥമുള്ള നല്ല നാടന്‍ തെറി.
ഗീത ചേച്ചി പ്രിയങ്കയുടെ മുന്‍പില്‍ വന്നു അലറുകയാണ്. മുന്‍പില്‍ പെടിച്ചിരണ്ടു സതംഭിച്ചു നില്ക്കുന്ന പ്രിയങ്ക.

ഗീത ചേച്ചി അവളോട്‌ എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. കൃത്യമായ വിവരണം തരാന്‍ എനിക്കാഗ്രഹമില്ല. ചുരുക്കം ഇങ്ങനെ.
"ആണുങ്ങളെ മയക്കാന്‍ വേണ്ടി ഓരോന്ന് കാണിച്ചിറങ്ങിക്കോളും"

പ്രിയങ്ക വിതുമ്പി. പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. ഞാന്‍ ഓടിച്ചെന്ന് പ്രിയങ്കയുടെയും ഗീത ചേച്ചിയുടെയും ഇടയില്‍ നിന്ന് അവരെ പിരിച്ചു. പ്രിങ്കയോട് ഉള്ളിലോട്ട് നടക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. അവള്‍ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഉള്ളിലോട്ട് ഓടിപ്പോയി. ട്യൂഷന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നത് കൊണ്ടും കടകള്‍ ഒന്നും തുറന്നിരുന്നില്ല എന്നത് കൊണ്ടും ഈ സംഭവങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം ഞാന്‍ മാത്രമായിരുന്നു സാക്ഷി. ഉള്ളില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ പ്രിയങ്ക അവിടെ ഇരുന്നു പോട്ടിക്കരയുകയാണ്.

"ഇതൊന്നും കാര്യമാക്കണ്ട" - ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. "വാ ക്ളാസ്സ് തുടങ്ങി. കയറാം. വെറുതെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചിരുന്ന് മുഷിയണ്ട". ഇത്രയും പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ ക്ളാസ്സില്‍ കയറി.

രാജു സാറിന്റെ ശബ്ദം ഉയര്‍ന്ന് കേള്‍ക്കാം. ഞാന്‍ വാതിലിനടുത്തെത്തി ഉള്ളിലോട്ട് നോക്കി. ഒരു സീറ്റ്‌ സാറിന്റെ തൊട്ടടുത്തും ഒരെണ്ണം നടുവിലേക്കായും ഒരെണ്ണം പെണ്‍കുട്ടികളുടെ അടുത്തും ഉണ്ടായിരുന്നു. സര്‍ എനിക്ക് ക്ളാസ്സില്‍ ഒരു ഫൈവ് സ്റ്റാര്‍ പദവി ചാര്‍ത്തി തന്നിട്ടുണ്ട്. എന്തിനാണാവോ. ഞാന്‍ നടുവിലുള്ള സീറ്റില്‍ ഇരിക്കാനായി പോയപ്പോള്‍ രാജു സാറിന്റെ ശബ്ദം.
"Oh Rajeev, my dear boy. Why you are going there? Come this side. This seat i kept especially for you."
ഏതു സീറ്റ്‌. പുള്ളിയുടെ തൊട്ടടുത്തുള്ള സീറ്റ്‌. ഹെന്റമ്മോ.
"Or you want to sit near the girls? I will let only you to do that. Near whom you want to sit? Karthika, Dhanya, Ramya....."
ഇനിയും നിന്നാല്‍ പുള്ളി മാനം കളയും എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ വേഗം പുള്ളിയുടെ അടുത്തുള്ള സീറ്റില്‍ ചെന്നിരുന്നു. കുറച്ചു കൂടി പഞ്ചാര വാക്കുകള്‍ പുള്ളി വാരിയെറിഞ്ഞു. ക്ളാസ്സ് മുഴുവന്‍ അത് കേട്ട് സന്തോഷിച്ച് ചിരിച്ചു. ദൈവമേ.

ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു പ്രിയങ്ക വന്നു കയറി. മുഖമൊക്കെ കഴുകിയിട്ടുണ്ട്‌. ചെന്ന് പുറകില്‍ പെണ്‍കുട്ടികളുടെ അടുത്തിരുന്നു. പക്ഷെ പിന്നെയും അവളുടെ ചെറിയ തേങ്ങല്‍ ഞാന്‍ കേട്ടു കൊണ്ടേയിരുന്നു. ക്ളാസ്സ് കഴിയുന്നത്‌ വരെ. പാവം. പിന്നെ ഒരിക്കലും അവള്‍ ആ ചെറിയ കുട്ടിക്കുപ്പായം ഇട്ടു വന്നിട്ടില്ല. വസ്ത്രധാരണ രീതിയെ കുറിച്ച് അവളില്‍ തന്നെ ഒരു ബോധം ഉണര്‍ത്താന്‍ ആ സംഭാവത്തിനായി എന്ന് വേണമെങ്കില്‍ പറയാം.

Rebuild Mullapperiyaar Dam - Save Kerala

08 Dec 2011

What will happen if Mullapperiyaar Dam breaks?

1. A minimum of 50000 people will die. And if Idukki dam couldn't contain the water and breaks, minimum 15 lac will die.
2. Kerala will virtually become two parts.
3. If Idukki dam breaks the whole Kerala will be in dark for years.
4. All types of contagious diseases will spread in the affected areas.
5. Tamil Nadu will be cornered.
6. A region based economic war will start between TN and Kerala.
7. No Tamilian will be ever welcome again in Kerala.
8. No dam will be ever allowed to built in India for hydro electric power nor for irrigation.
9. Tamil Nadu will no longer get water from Periyaar

10. There will be crisis in TN and Kerala. Tens of thousands of people will lose their properties. Kerala will feel it difficult to build infrastructure again in affected areas. The financial capital of Kerala, Cochin, will be no more. No water to TN means not much agriculture in TN which will end up in less import of food items to Kerala. If more people die in Kerala, less consumption of food based goods from TN resulting in loss to farmers in TN.


26 Nov 2011

A total of 22 earthquakes had already occurred in last 8 months in the vicinity of Mullapperiyaar Dam. Two of them measuring near 4 in Richter scale. Dam which is already leaking all around can take a quake which measures around 5? Do we have much time? Still you need time to start your protests?

Whose mistake it is? Is it the mistake of the Travancore kingdom who signed a treaty to lease the dam to British for 999 years under British pressure. Or is it the mistake of Tamil Nadu who tells that the lease agreement is still valid even 50 years after the British left the country. Or is it the fault of Kerala Government who refuses to give more water to Tamil Nadu where intense shortage of water for daily usage and agriculture is there. Kerala is a state with abundant water resources are there and they dont use the wanter from Mullapperiyaar dam as such for any purpose. 

Whoever be the owner of the mistake, should millions of people in 4 districts in Kerala die?

22 Nov 2011

ഇനിയെങ്കിലും ഉണരൂ 

ആവശ്യത്തിനും അനാവശ്യത്തിനും ഹര്‍ത്താല്‍ നടത്തുന്ന കേരളത്തിലെ പ്രബുദ്ധരായ ജനങ്ങളോട് ഒരു അഭ്യര്‍ത്ഥന. ഈ വെള്ളിയാഴ്ച നമ്മുടെ കേരളത്തെ രക്ഷിക്കാന്‍ വേണ്ടി, മുല്ലപ്പെരിയാറില്‍ പുതിയ ഡാം നിര്‍മിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി, ഇത് വരെ കേരളം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത രീതിയില്‍ നമുക്ക് സ്തംഭിപ്പിക്കാം. രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികളും മറ്റു സാമൂഹ്യ സംഘടനകളും നമ്മളുടെ ഈ ആഹ്വാനത്തില്‍ പങ്കു ചേരട്ടെ.

We should wake up atleast now

For a common cause. To save kerala. We, the people of Kerala who do harthals for each and everything should unite. Let this Friday be a Harthal announced from the peoples side. Let political parties and other social organisations join us this time. 

Rebuild Mullapperiyaar Dam - Save Kerala

രണ്ടില്‍ പിഴച്ചാല്‍ മൂന്ന്. മൂന്നിലും പിഴച്ചാലോ...?

കോഴിക്കോട് നഗരത്തിലെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു വസ്ത്രാലയത്തിന്റെ ഉടമയാണ് കൃഷ്ണന്‍ നായര്‍ . വിനീതന്‍ സല്‍സ്വഭാവി. ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കള്‍ . നഗരത്തില്‍ ബസ്‌ സ്റ്റാന്റ് പരിസരത്ത് ഉള്ള കടയില്‍ തിരക്കൊഴിഞ്ഞ നേരമില്ല. അതെ. ആള് ധനികന്‍ തന്നെ. നഗര പ്രാന്തത്തില്‍ തന്നെ ഉള്ള നായര്‍ തറവാട്ടിലെ ഇളയ സന്തതി. ഭാര്യ ലക്ഷ്മി.

തങ്ങളുടെ മൂത്ത രണ്ടു സന്തതികള്‍ പെണ്ണായത് കൊണ്ട് ഒരു ആണ്‍കുട്ടിക്ക് വേണ്ടി ഒന്ന് കൂടി ശ്രമിച്ചാലെന്താ എന്ന് കൃഷ്ണനും ലക്ഷ്മിയും ആലോചിച്ചിരുന്നു. ഒരു ആണ്‍ സന്തതി വേണമെന്ന് അത്രക്കും കൊതി ആയിരുന്നു രണ്ടു പേര്‍ക്കും. അതിനു ശ്രമിക്കുകേം ചെയ്തു. പക്ഷെ വീണ്ടും അവര്‍ക്ക് ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയാണ് ഉണ്ടായത്. ആണ്‍കുട്ടി എന്ന സ്വപ്നം മനസ്സിലിട്ടു താലോലിച്ചിരുന്ന ലക്ഷ്മി ഇതോടെ ആ സ്വപ്നം വേണ്ടെന്നു വച്ചു. ലക്ഷ്മിയെ വളരെ അധികം സ്നേഹിച്ചിരുന്ന കൃഷ്ണന്‍ അവളുടെ ആ തീരുമാനത്തോട് യോജിച്ചു. 

വര്‍ഷങ്ങള്‍ പലതു കടന്നു പോയി. അങ്ങിനെ ഇരിക്കെയാണ് ലക്ഷ്മി വീണ്ടും ഗര്‍ഭിണി ആയത്. ആ സമയത്ത് ആദ്യത്തെ കുട്ടിക്ക് പതിനൊന്നും രണ്ടാമത്തെ കുട്ടിക്ക് എട്ടും മൂന്നാമത്തെ കുട്ടിക്ക് അഞ്ചും വയസ്സായിരുന്നു. ഈ ഗര്‍ഭത്തിനു പിന്നില്‍ ഒരു കഥയുണ്ട്. തനിക്ക് ഒരു ആണ്‍കുട്ടി വേണമെന്ന ആഗ്രഹം കൂട്ടുകാര്‍ക്കിടയില്‍ കൃഷ്ണന്‍ പങ്കു വെച്ചിരുന്നു. അങ്ങിനെ ഒരു ഒത്തുകൂടലില്‍ ഒരാണ്‍കുട്ടി ജനിക്കാത്തതില്‍ വളരെയേറെ ദുഃഖം പ്രകടിപ്പിച്ച കൃഷ്ണനോട് ഒന്ന് കൂടി ശ്രമിക്കാനായി സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഉപദേശിച്ചു. ആണ്‍കുട്ടി ജനിക്കാനായി പല മരുന്നുകളും അവര്‍ നിര്‍ദേശിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇതില്‍ ചില ആയുര്‍വേദ മരുന്നുകളും വിദേശ മരുന്നുകളുമൊക്കെ പെടും. അവരുടെ സംസാരത്തില്‍ നിന്ന് പ്രതീക്ഷ ഉള്‍കൊണ്ട കൃഷ്ണന്‍ ഈ വക സാധനങ്ങളെല്ലാം പരീക്ഷിച്ചു. മനസില്ലാ മനസ്സോടെ ആണെങ്കിലും ഭര്‍ത്താവിന്റെ ആഗ്രഹത്തിന് ലക്ഷ്മിയും സമ്മതം മൂളി. ഈ വാര്‍ത്ത‍ പക്ഷെ സുഹൃത്തുക്കളില്‍ ഒതുങ്ങി നിന്നില്ല. മൂന്നു തവണ പരാജയപ്പെട്ട കൃഷ്ണന്‍ മുപ്പത്തിയെട്ടാം വയസ്സില്‍ വീണ്ടും ഒരു ആണ്‍കുഞ്ഞിനു ശ്രമിക്കുന്നെന്ന് വീട്ടിലും നാട്ടിലും പാട്ടായി.

ആണ്‍കുഞ്ഞുണ്ടായില്ലെങ്കില്‍ മാനം പോകുമെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ കൃഷ്ണന്‍ നായര്‍ പ്രസവം രഹസ്യമായൊരിടത്ത് നടത്താന്‍ തീരുമാനിച്ചു. ലക്ഷ്മിയെ മൈസൂര്‍ ഉള്ള ഒരു ആശുപത്രിയില്‍ പ്രസവത്തിനായി കൊണ്ടുപോയി. പക്ഷെ കൃഷ്ണന്‍ നായരുടെ ആ പ്രവര്‍ത്തിയും ഫലം കണ്ടില്ല.  ഏറെ കൊട്ടിഘോഷിക്കപ്പെട്ട ആ പേറിന്റെ ദിനത്തില്‍ നാട്ടില്‍ എങ്ങും വാര്‍ത്ത‍ പറന്നു.

"അതെ. കൃഷ്ണന്‍ നായര്‍ക്ക് വീണ്ടും പെണ്‍കുഞ്ഞ്. "

The land of thousand smiles - Thailand

Before going there I was wondering why Thailand is called the land of thousand smiles. Reaching there I understood why it is so. Everywhere they welcome us with a breach of smile. The hospitality towards tourists should be appreciated. The way they treat us there definitely bring a smile in our face too.

If you have not read the first part of this blog, please read  from the below link before continuing with this.

http://rajeevdaniel.blogspot.com/2011/10/way-to-thai.html

Day 2 :-

At Phuket we had planned for beaches, islands and other sea based adventures. But heavy rain actually tumbled our plan. The sea was dangerous so we dropped our Day 2 plan to James Bond Island and made it to Phang Nga province. Phang Nga province was a 3hour ride from our hotel and was a forest covered area(We were going to some wild life sanctuary). The plans were monkey caves which is on the way, a waterfall in the sanctuary and adventures like rafting, Elephant Safari etc in the sanctuary. Rain again was not in favour. Heavy rain increased the flow in the river in which we were supposed to raft and made it dangerous. So rafting was cancelled and we could manage only a photo in the rafting boat. In the place of rafting, ATV(All Terrain Vehicle) ride was introduced in the package. 

The waterfall was a small one but enjoyable. It was the elephant safari which was worth it. A normal elephant safari in Kerala would cost us a lot and only does a round of some tree or go for 5 minutes on a level road. But in this one the elephant was rid through the forest and the river. Steep ups and downs made the ride adventurous. I was surprised to see the elephant using its trunk effectively to climb up and down. He was also plucking up small plantations and eating throughout the way. As said earlier the rain had made the flow in the river pretty dangerous and still the elephant managed to traverse through the branch of river quite easily. See the video of our elephant ride embedded below.

Monkey temple which is also known as Wat Suvannakuha is home to hundreds of long tailed macaques and hence the name. The cave is formed in a limestone mountain and it has a main hallway and slippery walkways which lead to the chambers high up. Inside the cave there is a giant reclining Buddha and countless other buddhist art works. The farthest walkway lead to a deadend which has nice limestone formations due to fall of water. 

I will end the description about Day2 by writing about the ATV. The change of package from rafting to ATV was a disaster to me. Much strength is required to control the ATV. Its not like riding a bike. Turning the handle took lots from my energy. Twice i met with accident including once falling from a height :-P. But if you have enough strength and get an initial touch with the vehicle, it is really fun to ride it in the forest terrains.

Day 3 :-

We had booked for cruise trip to Phi Phi Islands. The cruise was full. It was good that we booked VIP tickets as the ordinary tickets were seated in the open deck which was so congested and it was raining during the trip. The VIP tickets was seated inside and had cushioned seats compared to plastic seats for the ordinary tickets. Also coffee and snacks were available for VIP tickets.

It took more than one hour in the cruise to the Phi Phi Island. On the way we could find marvelous land formations. The Viking Cave, Maya Bay and may other attractions are on the way. From the starting of the trip, people started vomiting. Sea sickness caught majority of the boarders including my friend. Ladies are more easily caught by the vomiting sensation it seems.

We could see and feed fishes in the underwater aquarium setup. Also snorkeling was a different kind of experience. The water resources and coral reefs here are attractive. The lunch was setup as a part of the cruise trip package in a hotel in Phi Phi Island. Thai food added to the fun. 

Day 4 :-

We had flight to Bangkok in the afternoon. So day four was spent on local sight seeing which includes Chalong Temple(Wat Chalong), Big Buddha and the local aquarium. We also went to Nai Yang beach which is just a 15minutes walk from Phuket airport. We can see this beach from the air during takeoff.

Day 5 :-

Our last day in Thailand. The Grand Palace and other relevant places were planned in the morning and the afternoon was kept aside for purchases. We had heard that we get real cheap electronic goods in Thailand. Other items like pearls and Thai Silk were also in our list to check out.

Grand palace was really grand. There are lots of sculptures, ancient paintings and the temples of Emerald Buddha(Wat Phra Kaew), Reclining Buddha(Wat Pho) and the temple of Golden Buddha(Wat Traimit). Wat Arun across the canal is also a good view.

There are lots of shopping malls in Bangkok. We selected MBK as it was near to our hotel. Electronic goods are cheaper than India, but still not cheap enough that we should bring it from there. Only thing we saw so cheap was LCD and LED TVs.

Overall we had a nice time in Thailand. And we wish a very nice and happy trip to everybody who wish to visit Thailand.

The way to Thai

Plans earlier this year had been utter failure... Leh-Ladakh dream was shattered by unavailability of dates of my friends. They didn't get leave from the respective companies they work. And I was unable to attend the Ajanta-Ellora trip because of my own work assignments. So I wanted something big this time. Finally I decided that if I go, it will be a huge one. 

It was really a huge one. Initially planned was Singapore-Malaysia-Thailand for 10days. But considering the possibility of less enjoyment due to more travel and looking into the cost-visa issues, we cut short it to Thailand alone. There were lots of reasons to choose Thai as our destination. Visa on arrival was possible, cheaper flights were available and the stay for 5 days would be far cheaper than Malaysia or Singapore. 

All the booking were made well in advance. The flights were booked in Air Asia. Air Asia is an ideal low cost airlines. Everything you take in flight you have to pay extra. Check in luggage, food... Even for water they charge 30Baht. Hotels were booked in Phuket and Bangkok. The rates were cheap. A hotel was available in Bangkok at the rate of Rs.1800 while a good hotel in Delhi will cost more than that. I took with me around 6200Baht which was exchanged for Rs.10000 at UAE Exchange. It was my first international trip. So decided to accompany my friend from Delhi. I heard a lots about problems during international travel. But got past everything very easily. Immigration check in Delhi was quite comfortable. Flight was at 11.45PM from Delhi International Airport.

Day 1 :-

We reached early morning 5AM at Bangkok Suvarnabhumi Airport. Our friends were supposed to arrive by 8AM. We had planned to take Visa on Arrival immediately after we reach Suvarnabhumi. Was easy to find out the counter. There were two options. Ordinary which charges 1000Baht and express which charges 1200Baht. We thought of going with ordinary as we had lots of time till our friends came. Ordinary was having very long queues, only one person who processes the applications and they will bug you for each and everything including latest photo and 10000Baht hard money to enter Thailand. We hadn't 10000Baht per head and our debit and credit cards were not working in the forex counters in the terminal. We had a flight to catch to Phuket at 10.30AM and we were getting late. Finally we decided to go for express where they don't check anything. Pay 1200Baht and it gets processed immediately. No questions. We were able to board the flight to Phuket on time.

It was raining when we reached Phuket. We took a taxi to the hotel which was at Patong. We can get scooters for hire at Patong for 200Baht per day rate in which we roamed the area the next three days. The evening we reached there we planned for roaming the town in scooter. We went to Patong beach which was nearby. Did bungy jumping from a height of 60m. I was shivering when the crane climbed to that much height. But held my nerves and did my jump. It was a lifetime experience. Video is embedded below. Also we tasted some Thai food from the road side as well as from a hotel. Some of the food look like live stuffs. Roaming the town itself consumed the day...

Please read the below blog about the further description of our Thailand Trip

http://rajeevdaniel.blogspot.com/2011/10/land-of-thousand-smiles-thailand.html

പട്ടി ഇട്ടു തിന്നേം ഇല്ല, പൂച്ചയെ കൊണ്ട് തീറ്റിക്കേം ഇല്ല

ഈ തലവാചകം കണ്ട് നിങ്ങള്‍ എന്താണാലോചിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്കൂഹിക്കാം. ഇത്രേം വലിയ തലവാചകം എന്തിനായിരുന്നു? പിന്നെ അതിന് ഈ കഥയുമായുള്ള ബന്ധം എന്താണ്? ഈ കഥ മുഴുവന്‍ വായിച്ചാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സിലാകും; തലവാചകം ഈ കഥയ്ക്ക്‌ ഇണങ്ങിയതാണെന്ന്.

എന്റെ ആദ്യത്തെ ജോലിസ്ഥലത്തെ കുറിച്ച് പറയാം. അവിടെ രണ്ടേ രണ്ടു മലയാളികള്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ബാക്കി കന്നഡികരും ഹിന്ദിക്കാരും മറ്റു ഭാഷക്കാരും. പോരാഞ്ഞതിന് ഞാന്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന വിഭാഗത്തില്‍ മറ്റു ഭാഷക്കാര്‍ മാത്രം. അവിടെ നിന്നാണ് ഞാന്‍ കന്നഡ സംസാരിക്കാന്‍ പഠിച്ചത്. പഠിക്കേണ്ടി വന്നു എന്ന് വേണമെങ്കില്‍ പറയാം. കന്നഡ മാത്രമല്ല. ജീവിതമെന്തെന്ന് പഠിച്ചതും ഏതവസ്ഥയിലും എങ്ങിനെ ജീവിക്കാം എന്ന് പഠിച്ചതും അവിടെ വച്ച് തന്നെ. നാലായിരം രൂപ മാത്രം ശമ്പളം വാങ്ങി ബാംഗളൂര്‍ പോലെ ഉള്ള ഒരു വന്‍ നഗരത്തില്‍ കുറെ ജീവനുകള്‍ ജീവിക്കുന്നുണ്ടെന്ന തിരിച്ചറിവും അവിടെ വച്ച് തന്നെ.

കര്‍ണാടകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സമുദായമാണ് ലിംഗായത്ത്. നമ്മുടെ യെദ്യുരപ്പ സ്വാമികളുടെ സമുദായമെ. ആ സമുദായത്തിലെ സിദ്ധാര്‍ഥ്, രഞ്ജിത  എന്നിവരും ഞാനും. ഞങ്ങള്‍ മൂന്നു പേരും ഒരുമിച്ചാണ് ജോലി ചെയ്തിരുന്നത്.  സിദ്ധുവിന് രഞ്ജിതയെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ഒരേ സമുദായം. രണ്ടു പേരും നല്ല കുടുംബങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ളവരും. കല്യാണം കഴിക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാവില്ലെന്നു സിദ്ധു കരുതി. പക്ഷെ രഞ്ജിതയ്ക്ക് ഇഷ്ടം ഇല്യാസിനെ ആയിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ കൂടെ തന്നെ ജോലിക്ക് ചേര്‍ന്നതാണെങ്കിലും കമ്പനിയുടെ ഡയറക്ടര്‍മാറില്‍ ഒരാളുടെ ബന്ധു ആയതു കൊണ്ട് ഉയര്‍ന്ന ജോലി, ശമ്പളം. കൂടാതെ കാശുള്ള വീട്ടില്‍ നിന്നായത്‌ കൊണ്ട് വരുന്നത് കാറില്‍ . ഈ വക ആടംബരങ്ങളാണ് രഞ്ജിതയെ ഇല്യാസിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചത്. അവള്‍ ഒരു ആഡംബര പ്രിയയായിരുന്നു.

മലയാളി ആയ എന്നോട് അത്ര അടുപ്പം കാണിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിലും  സിദ്ധുവിനോട് ഇല്യാസിന് നല്ല ബന്ധമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ രഞ്ജിതയോട് തന്റെ മനസ്സില്‍ ഉള്ളത് തുറന്നു പറയുന്നത് ഇല്യാസിനോട് ചെയുന്ന തെറ്റായിരിക്കുമെന്ന് പാവം സിദ്ധു കരുതി. കാന്റീനില്‍ ഒന്നിച്ചിരുന്നുള്ള അവരുടെ ചിരിയും കളിയും സിദ്ധുവിനെ പലപ്പോഴും വിഷമിപ്പിച്ചിരുന്നു. കമ്പനിയിലെ തന്റെ സ്വാധീനം വച്ച് ഇല്യാസ് പലപ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ വിഭാഗത്തില്‍ വന്നിരിക്കുകയും രഞ്ജിതയോട് സംസാരിച്ചു സമയം കളയുകയും ചെയ്യുക പതിവായിരുന്നു. അപൂര്‍വ്വം ചില സമയങ്ങളില്‍ ഡ്യൂട്ടി ടൈം വകവെക്കാതെ രഞ്ജിതയെ വിളിച്ച് പുറത്തു പോകുന്നതും കാണാം.

ഇല്യാസിന് രഞ്ജിതയോട് പ്രേമവും പ്രീതിയും(കന്നഡ) കുന്തവും ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവന്‌ അവള്‍ വെറും നേരമ്പോക്കായിരുന്നു. കൂട്ടുകാരോട് പൊങ്ങച്ചം പറയാനുള്ള ഒരു കാരണവും. സിദ്ധുവിന് അവളോടുള്ള ഇഷ്ടം ഇല്യാസിന് അറിയാമായിരുന്നു. എന്നിട്ടും അതിനെ മാനിക്കാനും അവന്‍ തയ്യാറായില്ല. ഒരു പെണ്ണിനെ അതും ആരും കൊതിക്കുന്ന ഒരു സുന്ദരിയെ മുട്ടിയുരുമ്മിയിരിക്കുന്ന സുഖം അവന്റെ തലയ്ക്കു പിടിച്ചിരുന്നു. കൂടെ താന്നു കൊടുക്കാനുള്ള മടിയും.

അവര്‍ തമ്മില്‍ ഉള്ള കൊഞ്ചി കുഴയല്‍ സഹിക്കവയ്യാതെ സിദ്ധു അവിടെ നിന്ന് രാജി വച്ചു പോയി. വേറെ ഒരു സ്ഥാപനത്തില്‍ ജോലി നോക്കുംബോളും ഞാന്‍ വഴി അവന്‍ രഞ്ജിതയുടെ കാര്യങ്ങള്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇതിനിടയിലാണ് പ്രേമത്തിന്റെ പേരില്‍ മുതലെടുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച ഇല്യാസുമായി രഞ്ജിത തെറ്റുന്നത്. അതോടെ അവള്‍ ജോലി അവസാനിപ്പിച്ച് പോകുകയും ചെയ്തു. അതികം വൈകാതെ തന്നെ അവളുടെ കല്യാണ വാര്‍ത്ത ഞങ്ങളെ തേടി എത്തി. ഇത്തവണയും കൊമ്പത്ത് തന്നെയായിരുന്നു പിടി. ഒരു ഗ്രാമം മുഴുവന്‍ തങ്ങളുടെ പേരില്‍ ഉള്ള ഒരു വല്യ കുടുംബത്തിലേക്കാണ്‌ അവള്‍ വിവാഹം കഴിഞ്ഞു പോകാന്‍ പോകുന്നത്. സിദ്ധുവിനും ഉണ്ടായിരുന്നു ഒരു കല്യാണ കുറി.

നേരത്തെ പറഞ്ഞ തലവാചകത്തിന്റെ കൂടെ ഒരു വരിയും കൂടി ചേര്‍ത്താല്‍ നമുക്ക് ഈ കഥയ്ക്ക്‌ ഒരു ഉപസംഹാരം ഉണ്ടാക്കാം. "പട്ടി ഇട്ടു തിന്നേം ഇല്ല, പൂച്ചയെ കൊണ്ട് തീറ്റിക്കേം ഇല്ല, അവസാനം കാക്ക കൊത്തിക്കൊണ്ടു പോകേം ചെയ്ത്"

2G Scam and the Lokpal Bill

Are you using 3G (video call, high speed data download). Majority are not using. And why? Its costly right. But are you using a mobile phone and are able to afford the voice calls you make to your friends and relatives? Now everybody is having a mobile phone and are able to afford it. Have you asked a question why to yourself? Why you are able to afford 2G and not 3G? Haven't the government policy to provide free 2G spectrum helped us get competitive rates? Is the government responsible for some corporates taking advantage of its policy through backdoor approach? Yes of-course some are involved. But can we blame the whole? You are still using UNINOR, TATA, VODAFONE, RELIANCE, AIRCEL etc... Now why don't you yourselves resolve the issue? Why don't you use MNP and leave these service providers. Why don't you join BSNL. 

Definitely corruption is the biggest problem our country is facing. A great majority of our politicians are corrupt.  Court is the place where we go for justice. But may be some of the judges are also corrupt and are buyable. But is it wise to include the Prime Minister and higher judiciary under Lokpal? Don't you understand the consequences? It will result in the instability of the government. It will result in questioning the judgement of the Apex court. If it is so, why don't we make this Lokpal as the king of India? Let him decide on everything. Corruption start from the society. We take bribe and we give bribe for each and everything. I think the solution lies within ourselves. If you are not corrupt, why don't you become a social servant. The Jan Lokpal bill definitely has some points to be included. See the below disputed cases other than the case of inclusion of PM and higher judiciary.

Dear friends... I want your opinions. Put in your comments. Let us put a collective effort and make this a creative forum. 

Wishing you all a HAPPY INDEPENDENCE DAY

Jaihind

A haunting marriage, A mercy killing

I will call him Ravi as I cannot identify him to public. His father is retired Editor of a well known newspaper and his mother house-wife. Both divine souls live in temple and prayers for their boy to have a bright future. Ravi was madly in love with his neighbour Meena. Meena who had migrated to the place with her parents some years ago was richer than Ravi. Moreover she was well educated and employed with State bank of India. Ravi was jobless then. Ravi tried proposing Meena, but had to face a rule out in public. 

Meena led a straight forward life and was close to her parents. A couple of years ago she got married with a guy who was a family friend of theirs. After her marriage Ravi got mentally upset. His parents persuaded him to a marriage and he married Swapna. Swapna was a nice girl from a moderate family. The marriage did good for Ravi. He recovered from his situation and did a good job in getting recruited as Manager in a retailing company. Ravi and Swapna moved to the city where he got the job.

Swapna was a very understanding and loving wife. This made life happy and smooth for the couple. But the happiness didn't last long. A year after their marriage, one day Ravi came back from work very early. He seemed very much disturbed. The man who usually comes back as formally dressed as he leaves in the morning came very weird that day. His shirts outside, tie loosened, hair distorted and worried look on his face. Swapna tried to console him but she was driven away. She had never seen Ravi like this. She tried again to talk with him and calm him down. This increased his fury. This was the first time Ravi raised his hand on Swapna. He left the house in fury and didn't return the whole night.

Ravi's routine got disturbed from that day. Everyday, for everything he found mistakes in Swapna. He started coming home drunk and bet her. Started torturing her using knives and even burned her skin. She was hospitalised once after she got a fatal blow to her lower abdomen. None of these events reached Ravi's parents' ears as Swapna remained silent. Until one day suddenly Ravi decided that they should go to his home.

Ravi after reaching home always locked himself up in his room. He was gazing through the windows all the time.  He continued torturing Swapna in all possible ways. Ravi's parents were terrified to see all these. They also tried consoling Ravi but in vain. He was already out of his senses. He behaved violently with everybody  whom he encountered.

Finally Swapna found out the reason behind all these. She followed the same thing what Ravi was doing everyday. Looking out through the window. The window looked to the bedroom of the nearby house. The bedroom of Meena. And Swapna could hear the cry of a baby from that room. From Ravi's parents she came to know that Meena delivered a baby boy a week ago. Swapna realised Ravi's problems started around eight months ago. His mind actually couldn't survive the fact that Meena is married to another guy and is now the mother of that guys child.

The torture continued. Ravi's parents had nothing else to do other than helplessly watch this. They continued visiting all temples praying for Ravi for his recovery from this mental stress. But the neighbours saw these as violence related to dowry as there was a discussion and negotiation on dowry matters during their marriage. In that part of the state dowry was not unusual.

One day when Ravi's parents were away in a temple, Swapna interrogated Ravi and tried to convince him that Meena was never there in his life. This ended up in terrible violence and it was the maximum that she could tolerate. She finally came into a conclusion that Ravi can never be brought back as a normal person. She was really tired of this torture and was not willing to endure it any more. She set herself to fire.

Police took case on alleged torture on dowry. Along with Ravi, his poor parents were also mentioned in the charge sheet as per the statements of their neighbours. Meena was the prime witness on the case. The mental stress suffered after this incident made Ravi's mother paralysed and fatally ill. His father broke down. His wife was the last person with whom he could share his problems. The same popular newspaper in which Ravi's father worked for his lifetime reported the case as a murder for dowry without even investigating the truth behind it. The family was humiliated and quarantined from society.

It finally ended with Ravi landing up in a mental asylum. It is said that he use to imagine that everybody wants to set themselves to fire. Recent incidents being pouring a bucket of water on the doctor in his cabin and pushing a co-patient into the well. Thanks Ravi was the only child his parents had. What if they had an unmarried girl child younger to Ravi. What would be her future after all these incidents?

The half-burnt house in our neighbourhood, still lies unoccupied and has this story to tell to everybody which passes that way. Can i hear Swapna's cries in the sleepless nights i have? Yes, I do...

My Videos - Youtube - Part VI - Waterfalls

Marottichal Falls - I

Marottichal Falls - II


Athirappally Waterfalls


Vazhachal Waterfalls


Shivanasamudra Waterfalls

Meenmutty and Kanthanpara Waterfalls



Doodh Sagar Waterfalls



See more videos in my channel

http://www.youtube.com/rajeevdaniel

വേറിട്ട കാഴ്ചകള്‍ - II

Root of a big tree exposed

Three Dragonflies(തുമ്പി)

Don't know what this is. Found in North Sikkim

വേറിട്ട കാഴ്ചകള്‍ - I

വാഴയുടെ പകുതിയില്‍ നിന്ന് ഉണ്ടാകുന്ന വാഴക്കുല

 

 മൂന്നു പൂച്ചക്കുട്ടികള്‍ മുല കുടിക്കുന്നു

Amplexus

എന്റെ വീടിന് മുകളില്‍ താമസമാക്കിയ വെരുക് 

Breast of a feeding Elephant - A snap from Kodanad Elephant Kraal

The Translator

I have been seeing the husband and wife running a stationary and book shop across the street since two years. I am their regular customer. I still remember the day I first went there to purchase something. They had opened the shop newly that time. They didn't seem to notice me initially nor responded to my calls. Later on the lady saw me and came to me. I told her to get me a ball-point pen. She was looking at me as if i have asked an elephant egg. She went and called her husband with a worried face. As he was coming towards me I was telling to myself - "Oh my God!!! What did I do???". I felt something wrong and was ready to flee from there. But he came with a paper and a pencil and asked me to write down what I wanted. Both of them could neither hear nor talk.

The little boy... The soul and happiness of those two bodies who had nothing else in life. The voice of those poor people who cannot hear and talk. I saw him for the first time during one of the summer vacation. I went to their shop to buy something. As I normally do, I tend to write the thing down in a paper kept in the reception. But that day there was no paper on the reception table. I stared at the woman who was smiling at me and signaled to give me a piece of paper and pen to write down what I wanted. But she didn't move from her place. Instead a head came up from under the reception table asking me what I wanted. I told him what I wanted and he communicated it to his mother with a simple gesture. Yes he is the one, the TRANSLATOR in their world. 

I have always been wondering what they were doing with a mobile phone. I have seen their mobile ringing on the reception table many times when I went to their shop. Neither can they hear it ringing nor speak even if they attend it. I thought they use it for SMS communication until one day we went for a picnic together. The picnic was organised by the shops and establishments society of that street for the owners, employees and their families of the shops in that street. The little family was always together, the boy situated in between the couple so that he can communicate with both. He was having the mobile phone with him. He attended the calls and acted as the interface between the outer world and his parents. Such a close relationship with heart the boy had with his mother that he would let her understand things with an expression of his face or 2-3 symbols in his fingers and she would nod yes or no to that. He would reply accordingly to the peer over the mobile. 

The same mobile phone marked the end to the laughter of the family. The boy while talking on phone, unknowingly stepped on to the road where a speeding bus ran him over. The lady was never seen again. It was heard that she was mentally affected. The man who was normally always smiling and pleasant, was seen gloomy and grieved ever after. His life was also over, with his boy become dear to God and his woman living as half dead. Later on now, after 8 years the street is known in the boys name. APPU MEMORIAL INSTITUTE FOR SPEECH AND HEARING. In the name of an institute which creates a number of TRANSLATORS. 

ഒരു രാത്രി

ലാസ്റ്റ് സ്റ്റോപ്പ്‌. അവള്‍ക്ക് ഇറങ്ങേണ്ട ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്തി. ബസില്‍ ഉറങ്ങിപ്പോയതറിഞ്ഞില്ല. ഭയങ്കര ക്ഷീണമുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്ന് ഓഫീസില്‍ നിന്നിറങ്ങുമ്പോള്‍ വൈകി. കുറച്ച് പണി ഉണ്ടായിരുന്നു. നാളെ റിലീസ് ചെയ്യേണ്ട സാധനത്തില്‍ ഒരു ബഗ്. ടെസ്റ്റിംഗ് ടീം ബഗ് ഇട്ടത് വൈകുന്നേരം അഞ്ചു മണിക്ക്. അതൊന്നു അനലൈസ് ചെയ്ത് പ്രശ്നം കണ്ടു പിടിച്ചപ്പോളേക്കും സമയം ഏഴ്. പിന്നെ ഒരു ചെയ്ത്തായിരുന്നു. ശരിയായെന്നു തോന്നിയപ്പൊ തന്നെ ചെക്ക്‌-ഇന്‍ ചെയ്തു. ആ വിവരം ടീം ലീടിനെയും ടെസ്റ്റിംഗ് ടീമിനെയും മെയില്‍ ചെയ്തറിയിച്ചു ഇറങ്ങി. പത്തു മണിക്കൂര്‍ ജോലി കഴിഞ്ഞു ഒരു മണിക്കൂര്‍ ബസ്‌ യാത്ര. പാതി ഉറക്കത്തില്‍ ബാഗും പിടിച്ച് ബസില്‍ നിന്നിറങ്ങി.

ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പിന്റെ അടുത്തൂടെ തന്നെ റൂമിലേക്ക്‌ ഒരു കുറുക്കു വഴി ഉണ്ട്. നേര്‍വഴിക്കു പോകുവാണേല്‍ 15 മിനിറ്റ് നടക്കണം. കുറുക്കു വഴിയിലൂടെ ആണേല്‍ 3 മിനിറ്റ് മതി. തൊട്ടടുത്തുള്ള വീട്ടിലെ വെളിച്ചം അവിടെ അടിക്കുന്നത് കാരണം നടക്കാന്‍ എളുപ്പമായിരുന്നു. പക്ഷെ ഇന്ന് അവിടെ ലൈറ്റ് ഇല്ല. ആ വീട്ടുകാര്‍ ഉറങ്ങിയെന്നു തോന്നുന്നു. സമയം 9PM ആയല്ലോ. എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഒന്ന് റൂമില്‍ എത്തിക്കിട്ടിയാല്‍ മതി. ഒന്ന് പെട്ടെന്ന് നടന്നാല്‍ മതിയല്ലോ. അതിലൂടെ തന്നെ പോവാന്‍ അവള്‍ തീരുമാനിച്ചു. 

അരവിന്ദിനെ ഇന്ന് വിളിച്ചിട്ടില്ല. തിരക്ക് കാരണം വിട്ടു പോയി. അവനു ദേഷ്യം കാണും. നിങ്ങള്‍ ശരിയായി തന്നെ മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു. അരവിന്ദ് അവളെ കെട്ടാന്‍ പോകുന്ന പയ്യന്‍ ആണ്.  അരവിന്ദിനെ ഡയല്‍ ചെയ്തു അവള്‍ ആ കുറുക്കു വഴിയെ നടന്നു. "ആയിരം കണ്ണുമായ് കാത്തിരുന്നു നിന്നെ ഞാന്‍ ....". ഡയല്‍ ടോണിന്റെ മാധുര്യം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട്‌ അവള്‍ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി. "ഹലോ..". അരവിന്ദിന്റെ കരുത്തുള്ള ശബ്ദം അവളെ പുളകം കൊള്ളിച്ചു. അവള്‍ക്ക് തിരിച്ചെന്തെങ്കിലും പറയാനാവുന്നതിനു മുന്‍പ് സമീപത്തുള്ള കുറ്റിക്കാട്ടില്‍ നിന്നും ഒരാള്‍ ചാടി വീണ് അവളുടെ കൈക്ക് കയറി പിടിച്ചു. ആ നടുക്കത്തില്‍ മൊബൈല്‍ അവളുടെ കയ്യില്‍ നിന്ന് താഴെ വീണ് പൊട്ടി ചിതറി. അവള്‍ ഭയന്ന് നിലവിളിച്ചു. 

എന്ത് ചെയ്യണമെന്നു അവള്‍ക്ക് ഒരു നിശ്ചയമില്ല. നിലവിളി കേള്‍കാന്‍ ചുറ്റുവട്ടത്താരുമില്ല. അയാളുടെ ബലിഷ്ടമായ കൈകളില്‍ നിന്ന് കുതറി മാറാന്‍ അവള്‍ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും പറ്റിയില്ല. പെട്ടെന്ന് അയാള്‍ അവളുടെ ഇടതു കയ്യില്‍ ഉള്ള പിടി വിട്ടു തന്റെ വലതു കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ അരക്കെട്ട് ചുറ്റി പിടിച്ചു. വെപ്രാളത്തില്‍ അവള്‍ തന്റെ ഇടതു കയ്യിലെ കൂര്‍ത്ത നഖങ്ങള്‍ അയാളുടെ മുഖത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറക്കി. വേദന മൂലം അയാളുടെ പിടി അഴിഞ്ഞു. അവള്‍ അയാളെ തള്ളി മാറ്റി സര്‍വ്വ ശക്തിയുമെടുത്ത് അയാളുടെ മുഖത്ത് ആഞ്ഞടിച്ചു. ആ അടിയില്‍ അയാള്‍ താഴെ വീണു പോയി. അവള്‍ക്ക് ആ ശക്തി എവിടുന്നു കിട്ടി എന്ന് അവള്‍ക്ക് മനസ്സിലായില്ല. അയാള്‍ ആ സ്ഥിതിയില്‍ നിന്ന് സ്വബോധം വീണ്ടെടുക്കുന്നതിന് മുന്‍പ് അവള്‍ ഓടി. തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ ഓടി. 

റൂമിലെത്തി വാതിലടച്ച്‌ അവള്‍ കുറെ നേരം കരഞ്ഞു. മനസ്സ് ഒന്നാറും വരെ. ഇരുട്ടത്ത്‌ തന്നെ കയറി പിടിച്ച അയാളോട് അവള്‍ക്ക് പുച്ചവും അറപ്പും തോന്നി. ഒരാശ്വാസം കിട്ടാന്‍ അരവിന്ദുമായി സംസാരിക്കാന്‍ അവള്‍ ആഗ്രഹിച്ചു. അരവിന്ദ് ഇതറിയുമ്പോള്‍ എന്ത് വിചാരിക്കുമെന്നോര്‍ത്ത് അവളുടെ മനസ്സ് ഭയന്നു. രണ്ടും കല്പിച്ച് തന്റെ റൂംമേറ്റ്‌ ന്റെ ഫോണ്‍ എടുത്തു അരവിന്ദിനെ വിളിച്ച് നടന്നത് പറഞ്ഞു. ഉടനെ തന്നെ അരവിന്ദ് സ്ഥലത്തെത്തി. ആ കുറുക്കു വഴിയില്‍ നിന്ന് അവളുടെ ഫോണും ചെരുപ്പുകളും അവനു കിട്ടി. അവള്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചത് അവന്റെ ചോദ്യം ചെയ്യല്‍ ആയിരുന്നെങ്കിലും അങ്ങനെ അല്ല സംഭവിച്ചത്. അവളെ നന്നായി മനസ്സിലാക്കിയിരുന്ന അരവിന്ദിന് ആ സംഭവത്തെ കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ ചോദിക്കുന്നത് അവളെ വേദനിപ്പിക്കുമെന്ന് അറിയാമായിരുന്നു. അവന്‍ തന്റെ സാന്നിധ്യം കൊണ്ട് അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു. അവളുടെ മനസ്സ് ഒന്നടങ്ങി എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോള്‍ അവന്‍ അവിടെ നിന്നിറങ്ങി. ആ ഒരിക്കലും മറക്കാനാവാത്ത രാത്രി ഭയാനകമായിരുന്നെങ്കിലും അവള്‍ക്ക് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി. ദുര്‍ബലയായ സ്ത്രീ എന്നാണ് പേരെങ്കിലും അവള്‍ക്ക് ഒരു ആണിനെ എതിരിടാനുള്ള ശക്തി ഉണ്ട്. ആ രാത്രി അവള്‍ പഠിച്ചതും ആ ഒരു പാഠമാണ്. 

വിനോദയാത്രക്കിടയിലെ വനിതാ പോലീസ് വിനോദം

സിക്കിം ആയിരുന്നു കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷത്തെ ഞങ്ങളുടെ വിനോദയാത്രാ ലക്‌ഷ്യം. ഹിമാലയവും മഞ്ഞും തണുപ്പും കാഴ്ചകളും ആഘോഷിക്കാന്‍ കല്‍കട്ടയില്‍ നിന്നു രാവിലെ ഞങ്ങള്‍ ഗാങ്ങ്ടോക് എത്തി. ഉച്ചക്ക് തന്നെ പുറപ്പെട്ട്  Yungthang Valley യുടെ അടുത്തുള്ള ഞങ്ങളുടെ താമസസ്ഥലത്തേക്ക് പോകാനായിരുന്നു പ്ളാന്‍ . രാത്രി അവിടെ തങ്ങി രാവിലെ മഞ്ഞു മലകളും Valley യും മറ്റു സ്ഥലങ്ങളും  പോകാമെന്ന് ഞങ്ങള്‍ വിചാരിച്ചു. 

ഉച്ചക്ക് മുന്നേ ഗാങ്ങ്ടോകില്‍ കഴിയാവുന്ന സ്ഥലങ്ങള്‍ എല്ലാം കറങ്ങാന്‍ തീരുമാനിച്ച് ഞങ്ങള്‍ ഇറങ്ങി. ആദ്യം തന്നെ നല്ല ഒരു ഹോട്ടല്‍ നോക്കി കയറുകയാണ് ചെയ്തത്. സിക്കിമ്മിലെ വിഭവങ്ങള്‍ ആസ്വദിക്കാന്‍ . ചിക്കന്‍ മോമോയും വെജ് മോമോയും സൂപ്പര്‍ ആയിരുന്നു. ശേഷം കറങ്ങാനും ഷോപ്പിങ്ങിനും ആയി ഞങ്ങള്‍ പ്രസിദ്ധമായ എം.ജി.റോഡില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു.

എം.ജി.റോഡ്‌(ഗാന്ധി മാര്‍ഗ്) ഞങ്ങള്‍ ആരും അത്ര പെട്ടെന്ന് മറക്കാനിടയില്ലാത്ത സ്ഥലമാണ്. ഷോപ്പിങ്ങിന് പ്രസിദ്ധമായ അവിടെ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാ കടയിലും കയറി സ്വന്തക്കാര്‍ക്കായി എന്തെങ്കിലും കിട്ടുമോ എന്ന് നോക്കുകയായിരുന്നു. കൂടെ അവിടെയും ഇവിടെയും ഒക്കെ നിന്നു ഫോട്ടോ എടുപ്പും. അങ്ങിനെ ഒരു ഫോട്ടോക്ക് പോസ് ചെയ്തപ്പോള്‍ കാണിച്ച ആങ്ങ്യം രണ്ടു പേര്‍ക്ക് മാത്രം ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. കോളേജ് പിള്ളേര്‍ ആയ ബൈച്ചുങ്ങിനും ടെലാനിനും. തങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ആ ആങ്ങ്യത്തിനു മോശം അര്‍ത്ഥമാണ് ഉള്ളതെന്ന അവരുടെ അഭിപ്രായത്തിന്മേല്‍ അവരോടു മാപ്പ് പറഞ്ഞു ഞങ്ങള്‍ പോകാന്‍ ആഞ്ഞു. അവര്‍ ഞങ്ങളെ തടഞ്ഞു. അവരുടെ നാട്ടില്‍ മാപ്പപെക്ഷിക്കുന്നത് ചുമ്മാ നാവു കൊണ്ട് പറഞ്ഞല്ല പ്രത്യുത ബിയര്‍ വാങ്ങി കൊടുത്താണത്രെ. എന്നാല്‍ അങ്ങിനെ മാപ്പപേക്ഷിക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ തയ്യാറല്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവരെ കവച്ച് ഞങ്ങള്‍ മുന്‍പോട്ടു നടന്നു.

ഞാനും AC യും വീണ്ടും ഷോപ്പിങ്ങിനായി കടകള്‍ കയറി ഇറങ്ങി തുടങ്ങി. അപ്പോഴാണ്‌ LK യുടെ നിലവിളി കേള്‍ക്കുന്നത്. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ LK താഴെ കിടക്കുന്നു. ടെലാനിന്‍ അവന്റെ മേലെയും. ബൈച്ചുങ് ദൂരെ നിന്നും ഓടി PH ന്റെ നേരെ വരുന്നു. ചാടി അവന്റെ പുറത്തൊരു ചവിട്ട്. അതാ കിടക്കുന്നു PH ഉം താഴെ. എരുന്തു പിള്ളേര്‍ ആണെങ്കിലും പറന്നടി ആണ്. ഇവരെ രക്ഷിക്കാന്‍ ചെന്ന PC കും കിട്ടി കണക്കിന്. ഞങ്ങള്‍ അങ്ങോട്ട്‌ ഓടി എത്തുമ്പോളേക്കും ഇവരെ തള്ളി മാറ്റി LK യും PH ഉം PC യും ഒരു മരുന്ന് കടയില്‍ അഭയം പ്രാപിച്ചു. എന്നിട്ടും അവര്‍ വിടാന്‍ ഭാവമില്ല. പുറകെ ചെന്ന് മരുന്ന് കടയില്‍ കയറാന്‍ ശ്രമിച്ച അവരെ രണ്ടു പേരെയും മഫ്ടിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന പോലീസുകാര്‍ പിടിച്ചു. 

ഞങ്ങളെ പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്‍ കൊണ്ടുവന്നു. ഒരു SI യും മൂന്നു constables ഉം ആയിരുന്നു അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത്. constables ഇല്‍ രണ്ടു പേര്‍ വനിതകള്‍ . വനിതകള്‍ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ എന്റെ പൊന്നേ രണ്ടു സുന്ദരി കുട്ടികള്‍ . ഒരു 27-28 പ്രായം വരും. കല്യാണം കഴിഞ്ഞതാണോ എന്നറിയില്ല. ഞങ്ങള്‍ പരാതി എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ മഫ്ടിയില്‍ ഉള്ള പോലീസുകാര്‍ തന്നെ ബൈച്ചുങ്ങിനെയും ടെലാനിനെയും വൈദ്യ പരിശോധനക്ക് കൊണ്ട് പോയി. അവര്‍ നേരത്തേ മദ്യപിചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ആ ഒരു പ്രധാന കാരണവും, PC യുടെ ചുണ്ടുകളിലെ മുറിവും, PH ന്റെ കണ്ണിനു താഴെ ഉള്ള ചതവും, LK യുടെ കയ്യിലെ വേദനയും കേസ് തികച്ചും ഞങ്ങള്‍ക്ക് അനുകൂലമായി തീര്‍ത്തു. ടൂറിസ്റുകളെ ആക്രമിച്ചു എന്നായിരുന്നു കേസ്. വനിതാ പോലീസുകാര്‍ക്ക് എന്തുണ്ടായി എന്ന് ഉത്സാഹത്തോടെ വിവരിച്ചു കൊടുക്കുമ്പോള്‍ LK യുടെ കയ്യിലെ വേദന എവിടെ പോയെന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കാര്‍ക്കും മനസ്സിലായില്ല. ബൈച്ചുങ്ങിനെയും ടെലാനിനെയും തിരികെ കൊണ്ട് വന്നതിനു ശേഷം ഞങ്ങളെ വൈദ്യ പരിശോധനക്ക് കൊണ്ടുപോയി. 

തിരിച്ച് പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ കണ്ടത് ദയനീയ ചിത്രമാണ്. വനിതാ പോലീസുകാര്‍ ശരിക്കും ആഘോഷിക്കുകയാണ്. ബൈച്ചുങ്ങിനെയും ടെലാനിനെയും imaginary chair ഇല്‍ കൈ നീട്ടി ഇരുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഒരു പോലീസുകാരി അവരുടെ മുന്‍പിലും മറ്റെയാള്‍ പുറകിലും ഇരിക്കുന്നു. മുന്‍പിലിരിക്കുന്ന പോലീസുകാരി നീട്ടി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന കയ്യിലെ കൊട്ടിനിട്ട് സ്കെയില്‍ കൊണ്ട് അടിക്കുന്നു. വേദന കൊണ്ട് കൈ വലിച്ചാലോ ഇരിപ്പോന്നു മാറിയാലോ പുറകില്‍ ഇരിക്കുന്നയാള്‍ ലാത്തി കൊണ്ട് പുറത്തടിക്കുന്നു. ഞങ്ങള്‍ക്ക് സഹതാപം തോന്നിയെങ്കിലും ഒന്നും പറയാന്‍ പോയില്ല. അടി കൊള്ളുമ്പോള്‍ ഇങ്ങനെ കൊള്ളണം എന്നായിരുന്നു LK യുടെ അഭിപ്രായം. സിക്കിം ഇന്ത്യയിലെ തന്നെ ഏറ്റവും കുറ്റകൃത്യം കുറഞ്ഞ സംസ്ഥാനം ആയതു ഇങ്ങനെയാണോ? ഇവിടുത്തെ സുന്ദരി കുട്ടികളായ വനിതാ പോലീസുകാര്‍ മുഴുവന്‍ ഇത്ര ഭീകരികള്‍  ആണോ? 

നന്നേ ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു. ഇനി Yungthang Valley ക്ക് അടുത്തുള്ള ഹോട്ടലിലെക്കുള്ള യാത്ര വയ്യ. അതുകൊണ്ട് സ്റ്റേഷനില്‍ നിന്നിറങ്ങി ഞങ്ങള്‍ നേരെ ഗാങ്ങ്ടോകില്‍ തന്നെ ഒരു ഹോട്ടലിലേക്ക് പോയി. അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ തന്നെ പോയി ആ പിള്ളേരുടെ പേരിലുള്ള കേസ് ഞങ്ങള്‍ പിന്‍വലിച്ചു. അവരുടെ ഭാവി എന്തിനു തുലക്കണം. അതിനു ശേഷം ഞങ്ങടെ യാത്ര തുടര്‍ന്നു. യാത്രക്കുടനീളവും അതിനു ശേഷവും ഞങ്ങള്‍ക്ക് ചിരിക്കാനുള്ള ഒരു അനുഭവമായി ഇത്. 

ശ്രീ വളയനാട് ദേവി ക്ഷേത്രം

സാമൂതിരി സ്വരൂപത്തിന്റെ ഉപാസനാ ദേവിയാണ് വളയനാട് ഭഗവതി. ഐതിഹ്യം ഇങ്ങനെയാണ്. ബദ്ധ ശത്രുക്കള്‍ ആയിരുന്നു സാമൂതിരിയും വള്ളുവകോനാതിരിയും. അവര്‍ തമ്മില്‍ ഉള്ള യുദ്ധത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ സാമൂതിരി തോറ്റു. സൈനിക ബലത്തില്‍ വളരെ മുന്‍പിലായിട്ടും താന്‍ തോറ്റത് ദേവി കൃപ കോനാതിരിക്കുണ്ടായത് കൊണ്ടാണെന്ന് സാമൂതിരി മനസ്സിലാക്കി. അത് കൊണ്ട് ദേവിയെ തപസ്സു ചെയ്തു പ്രീതിപ്പെടുത്താന്‍ സാമൂതിരി തീരുമാനിച്ചു. സാമൂതിരിയുടെ തപസ്സില്‍ പ്രീതി പൂണ്ട ദേവി അദ്ദേഹത്തിന് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. തന്റെ രാജ്യത്തേക്ക് വരണമെന്ന സാമൂതിരിയുടെ അഭ്യര്‍ത്ഥന പ്രകാരം ദേവി വളയനാട്ടു പ്രതിഷ്ഠിച്ചു.

ക്ഷേത്രോത്സവം മകര മാസത്തെ കാര്‍ത്തിക നാളില്‍ കൊടിയേറുന്നു. ഏഴ് ദിവസം നീണ്ടു നില്‍ക്കുന്ന ആഘോഷങ്ങള്‍ ആറാട്ടോടെ സമാപിക്കുന്നു. ഈ വര്‍ഷം അതായതു 2011 ഇല്‍ ഫെബ്രുവരി 12 നു കൊടിയേറി 19 നു ആറാട്ടോടെ സമാപിച്ചു. ചില ഫോട്ടോകളും ദൃശ്യങ്ങളും താഴെ ചേര്‍ക്കുന്നു.

ഒരു ഗോവിന്ദപുരം/വളയനാട് നിവാസി എന്ന നിലയില്‍ എല്ലാവരെയും ഞാന്‍ ശ്രീ വളയനാട് ക്ഷേത്ര സന്ദര്‍ശനത്തിനു സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു. ക്ഷേത്രം ഗൂഗിള്‍ മാപ് ഇല്‍ മാര്‍ക്ക്‌ ചെയ്തിരിക്കുന്നത് താഴെ ചേര്‍ക്കുന്നു. 

View Untitled in a larger map

My Videos - Youtube - Part V

See more videos in my channel

http://www.youtube.com/rajeevdaniel

ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഒരു യാത്ര

ഇപ്പഴേ വൈകി. ഞാന്‍ ഓട്ടോറിക്ഷയില്‍ തൃശൂര്‍ റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ എത്തി. ഇറങ്ങിയില്ല. അപ്പോഴേക്കും ഒരു അനൌണ്സ്മെന്റ് - "യാത്രക്കാരുടെ ശ്രദ്ധയ്ക്ക്‌, ട്രെയിന്‍ നമ്പര്‍ 6307, ആലപ്പുഴയില്‍ നിന്നും കണ്ണൂര്‍ വരെ പോകുന്ന എക്സ്പ്രസ്സ്‌ അര മണിക്കൂര്‍ വൈകി ഓടുന്നു". നമ്മുടെ ഇന്ത്യന്‍ റെയില്‍വെയ്സേ. ഞാന്‍ ടിക്കറ്റ്‌ എടുത്ത് പ്ളാറ്റ്ഫോമില്‍ കയറി. അറിയുന്ന ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ എന്ന് എന്റെ കണ്ണുകള്‍ തിരഞ്ഞു. ആരെയും കാണുന്നില്ല. രണ്ടാമത്തെ പ്ളാറ്റ്ഫോമില്‍ ആണ് എന്റെ വണ്ടി വരുന്നത്. ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല. വീട്ടില്‍ എത്തിയിട്ട് കഴിക്കാം എന്നാ വിചാരം. അമ്മയെന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കി വച്ചു കാണുമല്ലോ. ഞാന്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഗബ്രിയേല്‍ ഗാര്‍സിയ മാര്‍ക്വെസ് ഇന്റെ ഏകാന്തതയുടെ നൂറു വര്‍ഷങ്ങളിലേക്ക് ഞാന്‍ വീണ്ടും ഊളിയിട്ടു. 

ട്രെയിന്‍ വന്നു. ഗബ്രിയേല്‍ ഗാര്‍സിയ മാര്‍ക്വെസിനെ അടച്ചു വച്ച് ഞാന്‍ ഒരു തിരക്കില്ലാത്ത കമ്പാര്‍ട്ട്മെന്റ് നോക്കി കയറി. സീറ്റ്‌ ഇല്ല. പക്ഷെ മേലെ ലഗ്ഗേജ് വക്കുന്നിടത്ത് സ്ഥലമുണ്ട്. ഒരു ഉറക്കം ലക്ഷ്യമിട്ട് കൊണ്ട് ഞാന്‍ ലഗ്ഗേജ് വെക്കുന്നിടത്തെക്ക് കയറി. താഴെ നാല് പേര്‍ ചീട്ടു നിരത്തി കഴിഞ്ഞു. അതിലൊരാള്‍ പറഞ്ഞു - "ഇന്ന് കാശുള്ളവര്‍ മാത്രം കളിച്ചാല്‍ മതി. കടമില്ല". അവര്‍ക്കൊരു ടൈംപാസ്‌ . 

എപ്പോഴാണ് ഉറങ്ങി പോയതെന്നറിയില്ല. ഒരു ബഹളം കേട്ടാണ് ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നത്. താഴെ ചീട്ടു കളിക്കാരെ കാണാനില്ല. തൊട്ടപ്പുറത്ത് ഒരു കൂട്ടം പിള്ളേര്‍ ആണ് ഈ ബഹളം ഉണ്ടാക്കുന്നത്‌. അവരെന്തോ കോളേജ് കഥകള്‍ പറയുകയാണ്‌. അവരും എന്നെ പോലെ കോളേജ് വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ . അവര്‍ക്ക് സുഹൃത്തുക്കളോട് എന്തൊക്കെ കഥകള്‍ പറയാനുണ്ടാവും. ഞാനും ആഗ്രഹിച്ചു. ആരെങ്കിലുമൊക്കെ എന്റെ കൂടെയും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ സമയം പോകുമായിരുന്നു. 

താഴെ ജനലിനടുത്ത് ഒരാള്‍ ഇരിക്കുന്നു. അയാള്‍ക്ക് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഫോണ്‍ വരുന്നുണ്ട്. ഇതു മൊബൈല്‍ യുഗമല്ലേ. എല്ലാം ചെറുത്‌ - മൊബൈല്‍ . അയാള്‍ ആരോടോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ട് - " ആ മരുന്ന് തന്നെ കൊടുത്താല്‍ മതി. ശരിയായിക്കോളും". അയാള്‍ ഒരു ഡോക്ടറോ കെമിസ്റോ ആയിരിക്കണം, ഞാന്‍ ഊഹിച്ചു. അയാള്‍ക്കിങ്ങനെ ഫോണ്‍ വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അയാള്‍ വല്ല പ്രശസ്തനുമാണോ? 

തൊട്ടടുത്ത്‌ ഒരാള്‍ ചുരുണ്ട്കൂടിയിരിക്കുന്നു. അയാളുടെ കയ്യില്‍ എന്തോ ഉണ്ട്. ഒരു വാരികയാണെന്ന് തോന്നുന്നു. അയാള്‍ അത് വായിക്കുകയാണ്. വായിക്കുന്നത് അയാള്‍ക്കുവേണ്ടി മാത്രമാണെങ്കിലും ചുറ്റുവട്ടത്തിരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് മുഴുവന്‍ അത് കേള്‍കാം. അതിലെ തമാശകള്‍ വായിച്ചയാള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയാണ് . പുറത്തില്ലെങ്കിലും ചുറ്റുവട്ടത്തിരിക്കുന്നവരും ഇതു കണ്ട് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയാണ് മനസ്സില്‍ . അയാള്‍ ഒരു നിഷ്കളങ്കനാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു. ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ അയാള്‍ വായന തുടരുകയാണ്. 

ജനലിന്റെ ഷട്ടറുകള്‍ വീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. പുറത്തു ഭയങ്കര മഴയാണ്. ഈ സമയം താഴെ നിന്നു - "ഞാന്‍ അപ്പഴേ വിചാരിച്ചു ഇന്ന് മഴ പെയ്യുമെന്ന്". മറ്റൊരാള്‍ - "അള്ളാ, ഞമ്മളേല് കൊടയില്ലല്ലാ. ഞമ്മളെങ്ങിനെ പൊരേലെത്തും?". പുറത്ത് മഴ മാത്രമല്ല, നല്ല ഇടിയും മിന്നലും. ഞാനും ആലോചിച്ചു. ഞാന്‍ എങ്ങിനെ വീട്ടിലെത്തും?

അപ്പുറത്ത് ഒരു പ്രായമുള്ളയാള്‍ മറ്റുള്ളവരുമായി ഉറക്കെ എന്തോ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുകയാണ്. അയാളുടെ സംസാരത്തില്‍ നിന്നു അയാള്‍ ഒരു കര്‍ഷകനാണെന്ന് മനസ്സിലായി. അയാളുടെ കൃഷിയുടെ പരാജയവും കാര്‍ഷിക ലോണും എല്ലാം അയാളെ സമ്മര്‍ദത്തില്‍ ആഴ്ത്തിയിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. അത് കാരണമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. അയാള്‍ സംസാരിക്കുന്നതിനു ഒരു സ്ഥിരബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അത്കൊണ്ട് തന്നെ മറ്റുള്ളവര്‍ അയാളെ കളിയാക്കുകയായിരുന്നു. അയാളുടെ എല്ലാ വാക്കുകള്‍കും കളിയാക്കുന്ന രീതിയില്‍ അവര്‍ മറുപടി പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. അത് മനസ്സിലാക്കാതെ അയാള്‍ തുടര്‍ന് സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. 

"നെല്‍കൃഷിയെക്കാളുമൊക്കെ എത്രയോ ഭേദം കുറച്ചു വാഴ വെക്കുന്നതാണ്"

"അതെയോ. നാളെ തന്നെ വച്ചാലോ?"

"റബ്ബറും വാനിലയും ഒക്കെ ആണല്ലോ ഇപ്പൊ പ്രിയം"

"ചേട്ടന്റെ കൃഷി വെട്ടിക്കളഞ്ഞു അത് വച്ചുടെ?"

അയാള്‍ പറയുന്നതിലും കാര്യമുണ്ടെന്നു എനിക്ക് തോന്നി. ഒരു കൃഷി പോയാല്‍ മതിയല്ലോ. എത്ര വാര്‍ത്തകളാണ് പത്രങ്ങളില്‍ കാണുന്നത്. തന്നെ കളിയാക്കുകയാണെന്നു വഴിയെ മനസ്സിലായ അയാള്‍ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു. 

"ഇത്ര പ്രായമായിട്ടും പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടായിട്ടും ഞാന്‍ ജോലി ചെയ്തു തന്നെയാ ജീവിക്കുന്നത്. ആരുടെ മുന്‍പിലും കൈ നീട്ടുന്നില്ല. ഒരു എസി മുറിയിലിരുന്നു ജോലി ചെയ്ത് എണ്ണിച്ചുട്ട അപ്പം പോലെ ശമ്പളം വാങ്ങുന്ന നിങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സിലാവില്ല. എന്റെ അവസ്ഥ നിങ്ങള്‍ക്ക് വരാതിരിക്കട്ടെ"

ഇതോടെ ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ നിശ്ശബ്ദരായി.

പെട്ടെന്ന് എന്റെ ശ്രദ്ധ വാരിക വായിക്കുന്നയാളിന്റെ അടുത്ത് മുട്ടിയുരുമ്മിയിരിക്കുന്ന ജോടികളുടെ മേലെ പതിഞ്ഞു. ഒരാണും ഒരു പെണ്ണും. കല്യാണം കഴിക്കാനുള്ള പ്രായമായിട്ടില്ല. അവരും എന്നെപോലെ വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ ആയിരിക്കും. അവരുടെ മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരിയുണ്ട്. പാല്‍പുഞ്ചിരി. അവര്‍ തമ്മില്‍ എന്തൊക്കെയോ കുശുകുശുക്കുന്നുണ്ട്‌.  ലൈന്‍ ആണെന്നുറപ്പ്. എനിക്കോ ലൈന്‍ ഒന്നുമില്ല. ഇനി ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാകുമോ എന്നും അറിയില്ല. ആരെയെങ്കിലും പ്രേമിക്കണം എന്നാഗ്രഹമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല. ആരെങ്കിലും എന്നെ പ്രേമിക്കണ്ടേ... 

സമയം പോകാന്‍ വേണ്ടി ഞാന്‍ പുസ്തകം എടുത്ത് വായിച്ചു തുടങ്ങി. പെട്ടെന്ന് വമ്പന്‍ ശബ്ദത്തോടെ വണ്ടി നിന്നു. ഞാന്‍ താഴെ ഇറങ്ങി. എന്തായാലും ഒരു സ്റ്റേഷനില്‍ അല്ല വണ്ടി നിന്നത്. ഞാന്‍ ഡോറിന്റെ അടുത്ത് പോയി പുറത്തേക്കു നോക്കി. ഒരു പുഴയുടെ മേലെ ആണ് നിക്കുന്നത്. പെട്ടെന്ന് മുന്‍പില്‍ നിന്നൊരു നിലവിളി. ഞാന്‍ മുന്‍പോട്ടു എത്തിച്ചു നോക്കി. ഞാന്‍ ഞെട്ടി. ഞങ്ങളുടെ ബോഗിക്ക് രണ്ടെണ്ണം മുന്നോട്ടു മുതല്‍ എല്ലാ ബോഗികളും പാളം തെറ്റിയിരിക്കുന്നു. വണ്ടി നില്കുന്നത് കടലുണ്ടി പാലത്തിനു മുകളിലാണ്. പാളം തെറ്റിയ ബോഗികളില്‍ മൂന്നെണ്ണം വെള്ളത്തിലാണ്. രണ്ടെണ്ണം പാലത്തില്‍ നിന്നും തൂങ്ങി നിക്കുന്നു. അതിന്റെ തൂക്കം മൂലം ബാക്കി ഉള്ള ബോഗികളും വീഴുമെന്നു എനിക്ക് തോന്നി. കാര്യമാരിഞ്ഞു ഞങ്ങളുടെ ബോഗിയില്‍ നിന്നൊരു കൂട്ട നിലവിളി ഉയര്‍ന്നു.

ഞാന്‍ വെള്ളത്തിലേക്ക്‌ നോക്കി. മഴ മൂലം ഒഴുക്ക് വളരെ കൂടുതലാണ്. അടിയൊഴുക്കും വളരെ അധികം ഉണ്ടായിരിക്കും. കുറെ പേര്‍ വെള്ളത്തിലേക്ക്‌ എടുത്ത് ചാടുന്നു. വേറെ ഉപായമൊന്നുമില്ല. ബോഗി ഇപ്പോള്‍ വീഴും എന്ന സ്ഥിതിയാണ്. രക്ഷപ്പെടാന്‍ ഉന്തും തള്ളുമായി. ഞാന്‍ വെള്ളത്തിലേക്ക്‌ എടുത്ത് ചാടി. വിചാരിച്ച പോലെ തന്നെ നല്ല ഒഴുക്കുണ്ട്. സ്വിമ്മിംഗ് പൂളില്‍ പഠിച്ച നീന്തല്‍ അതികം ഉപകാരപ്പെട്ടില്ല. സംസ്ഥാന തല നീന്തലില്‍ പങ്കെടുത്ത വ്യക്തിയായിട്ടു പോലും മുങ്ങിയും പൊന്തിയും ഏകദേശം നീങ്ങാനെ സാധിച്ചുള്ളൂ. ദേശാടനപക്ഷികള്‍ വന്നിരിക്കുന്ന മണല്‍തിട്ടയിലേക്ക് ഞാന്‍ എങ്ങിനെയോ നീന്തിക്കയറി.

ഞാന്‍ പാലത്തിലേക്ക് നോക്കി. ഞാന്‍ കയറിയിരുന്ന ബോഗി മറിഞ്ഞെന്നു തോന്നുന്നു. വീഴാത്ത ബോഗിയില്‍ നിന്നും ആള്‍കാര്‍ പാലത്തിലേക്കും പുഴയിലേക്കും എടുത്ത് ചാടുകയാണ്. ഞാന്‍ വെള്ളത്തിലേക്ക്‌ നോക്കി. സാധനങ്ങളും മനുഷ്യരും ഒഴുകി നടക്കുന്നു. പെട്ടെന്ന് ആ കര്‍ഷകന്‍ നീന്തി മണല്‍ തിട്ടയിലേക്ക് വന്നു. അയാളെ പിടിച്ചു കയറ്റാന്‍ ഞാന്‍ കൈ നീട്ടി. പക്ഷെ എന്റെ കയ്യില്‍ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ തന്നിട്ട് അയാള്‍ വീണ്ടും എടുത്ത് ചാടി. അയാളാണ് കുറെ പേരെ രക്ഷിച്ചത്‌. തന്നെ കളിയാക്കിയ ഒരാളെയെങ്കിലും അയാള്‍ രക്ഷിചിട്ടുണ്ടാവില്ലേ.

ശബ്ദം കേട്ടു നാട്ടുകാര്‍ തടിച്ചു കൂടി രക്ഷാപ്രവര്‍ത്തനം തുടങ്ങി. പക്ഷെ മഴയും വെളിച്ചക്കുറവും പ്രതികൂലമായി ഭവിച്ചു. മൊത്തം 56 പേരാണ് ആ അപകടത്തില്‍ മരിച്ചത്. ഞാനും അതില്‍ മരിക്കേണ്ടാതായിരുന്നില്ലേ. ദൈവം എന്നെ മരണത്തിനു വിട്ടു കൊടുത്തില്ല. എന്തിനു?